Henk is er maar druk mee. Hij werkt met veel plezier en vraagt zich af waarom juist hier de aardappels zo fantastisch zijn. Misschien is het de vette klei of het schone grondwater. Henk heeft eigenlijk geen idee. Het enige dat hij weet is dat de beste aardappelen uit de wijde omgeving van dit veld komen. Hij vindt het daarom ook een eer om voor de polderbaron te mogen werken.
De dagen, weken, maanden vliegen voorbij. Dan op een warme dag in juni, als Henk even van een welverdiende pauze geniet en onder een boom gaat liggen, ziet hij ineens een eigenaardig mannetje rondwandelen over de aardappelvelden. Henk heeft hem hier nog nooit gezien, maar het mannetje lijkt er prima op z’n plek. Goedkeurend knikkend kijkt hij over de velden. Henk roept en wenkt het mannetje dat schoorvoetend naar hem toe komt. Henk ziet nu pas hoe klein het ventje eigenlijk is, hij komt niet veel verder dan Henk’s middel. Net als Henk wil vragen wie hij is en wat hij hier doet springt het mannetje in de houding en zegt: “Hallo, mijn naam is Pommetje en ik zorg hier voor de aardappelen. Van het land tot op het bord, bij de mensen thuis.
Henk, die zojuist een paar uur had besteed aan sproeien van de aardappelplantjes in de brandende zon, moet even slikken. Hij ging er vanuit dat toch echt híj degene was die ervoor zorgde dat de planten de aandacht kregen die ze nodig hadden. Pommetje ziet Henk’s verwarring en vertelt rustig verder: “Ik ben hier uit de klei van de polder getrokken, geboren en getogen. Aardappels zijn mijn lust en mijn leven. Ik werk de hele dag op de velden van de baron en vertroetel en bescherm de plantjes tegen weer en wind.”
Pommetje klopt zich zelf trots op de borst. “Een door Pommetje vertroetelde aardappelplant levert de allerlekkerste en gezondste aardappels die er zijn. En weet je Henk” , vervolgt Pommetje “dat aardappels zich soms wat vervelen, zo onder de grond? Aardappels hebben graag wat afleiding en die geef ik ze dan.
Henk is sprakeloos. Zo heeft hij zijn werk nooit bekeken. Hoe gek hij ook op aardappelen is, het is vooral werk. Aardappelen die afleiding nodig hebben? Daar had hij nog nooit van gehoord. Nou wist hij in elk geval waarom zijn werk altijd zo voorspoedig scheen te vlotten en waarom de aardappels van de polderbaron zo veel mooier waren dan van de andere boeren.
“Maar Pommetje, weet de baron van jouw bestaan?”
“Hij weet alleen dat hij het vruchtbaarste land in de wijde omtrek heeft”, vertelt Pommetje “En dat is voor mij meer dan genoeg.”
Henk realiseert zich ineens dat hij al die tijd voor Pommetje heeft gewerkt, en niet voor de Baron, “Pommetje, ik vind het geweldig om voor jou te werken!”, zegt Henk enthousiast. Ze schudden elkaar de hand en vanaf die dag, tot de dag van vandaag, helpt Henk Pommetje zorgen voor de aardappels.
Pommetje laat hem precies zien hoe hij voor de aardappelen zorgt in de grond en dat hij maar met één soort aardappel werkt. Maar hij legt hem uit hoe ze vervolgens van het land komen – waar hij alleen de beste aardappelen uitkiest – en hoe ze dan direct vers geschild worden volgens een unieke methode. Hij toont hem ook hoe hij ervoor zorgt dat ze als hele, halve, blokjes, schijfjes, partjes en of patatjes worden gesneden zonder dat de vitaminen, mineralen, smaak of kleur verloren gaan. Henk is diep onder de indruk en nog enthousiaster geworden.
Samen gaan ze verder. Pommetje voorop en Henk als helpende hand op het land. Deze combinatie wordt een groot succes en noemen die samenwerking ASN. (De meeste mensen denken dat het Aardappelschilbedrijf Nederland betekent, maar Henk en Pommetje weten wel beter: het betekent Aardappels Slapen bijna Niet! Want aardappels moeten altijd verzorgd worden. En dat doen Pommetje en Henk met veel plezier.
En nu, na 50 jaar vruchtbaar samen te hebben gewerkt leek het Henk een mooi moment om Pommetje te verrassen. Hoe? Nou, Pommetje en zijn werk werden door Henk flink in het zonnetje gezet door op elke verpakking waar de bijzondere aardappelen in zaten Pommetjes naam te zetten. Iedereen, vond Henk, moet namelijk weten welke aardappels de allerlekkerste en allerbeste van het hele land zijn! Pommetje wilde er eerst niets van weten. Hij is wel heel trots op zijn werk, maar hij wilde toch ook wel een beetje in de luwte blijven. Bovendien was hij “veel te druk voor een verrassing”. Maar Henk hield vol. Gelukkig maar. En daarom weet nu iedereen welke aardappelen door Pommetje met liefde geteelt, gerooid, gewassen, geschild, verwerkt en verpakt zijn!
Wordt vervolgd…
